7 yıldır fotoğraf çekiyorum. 7 yıldır fotoğrafların hikayelerini de yazıyorum. Bazen uzuuun uzun anlatıyorum bazen bir kaç cümle özetliyor olup biteni. Bazen arkadaşlarım ‘bu kadar uzun yazıyorsun ama insanlar okumuyor bence’ diyor. Sonra mesajlar alıyorum, yolda karşılaştığımız oluyor güzel cümleler duyuyorum. Fotoğraf çekmeye de, yazmaya da devam ediyorum. “Nasıl oluyor da herkese ayrı ayrı bir sürü şey yazabiliyorsun?” Diyorsunuz en çok 🙂 Paylaştıklarımızı, hissettirdiklerini yazıyorum diyorum. Bazen deli gibi güldüğümüz de oluyor, gözlerimizin dolduğu da. Heyecandan konuşamadığımız da oluyor, çekimin ortasında birbirimize sarıldığımız da 🙂 Şekilden şekle girip yine de güldüremediklerim, gülmekten poz veremeyen çiftlerim de oluyor 🙂 Herkesi olduğu gibi kabul ediyorum, herkesle her zaman olduğum gibiyim 🙂 Şimdi 3. Sergi diyorum ama bana göre emek, özveri, paylaşım, aşk ve daha pek çok anlamı barındırıyor içerisinde. Otursak misal, günlerce anlatabileceğim harika anılarımız var.. Bir kaç saate dolu dolu sığdırdığımız dostluklar.. Birbirimize baktığımızda, sarıldığımızda paylaştıklarımız, kelimelere dökülmeden de hissedilen güzellikler herşeyin üstünde. Yarın 3’te başlıyor 3. Sergimiz. Benim değil, bizim sergimiz. Çünkü herşeyi birlikte yapmadık mı ? Siz olmasanız, böyle güzel hissettirmeseniz hiçbirşeyin anlamı olmazdı.. Görüşmek dileğiyle ❤